Η θεραπεία ζεύγους απευθύνεται σε ζευγάρια τα οποία αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη σχέση τους. Πολύ συχνά τα προβλήματα αυτά αφορούν τα αρνητικά συναισθήματα που βιώνουν οι σύντροφοι στη σχέση τους, την εκδήλωση αρνητικών συμπεριφορών προς τον σύντροφό τους, την πεποίθηση ότι η σχέση τους δεν καλύπτει και δεν ικανοποιεί τις ανάγκες τους. Τα παραπάνω «παράπονα» είναι συνήθη σε δυσλειτουργικές σχέσεις ζευγαριών.

 

Μια υγιής συντροφική σχέση συμβάλει στην εξέλιξη, την ευημερία και την ικανοποίηση των αναγκών και των δύο συντρόφων. Επίσης, φαίνεται ότι μια υγιής σχέση προωθεί την ψυχολογική ωρίμανση και ενδυναμώνει τη σωματική υγεία και των δύο μελών. Σε περιόδους στρες τα μέλη της σχέσης λαμβάνουν (και ξέρουν ότι θα λάβουν) από το σύντροφό τους τόσο συναισθηματική υποστήριξη όσο πρακτική βοήθεια (π.χ. το άλλο μέλος αναλαμβάνει το νοικοκυριό).

 

Σε μια υγιή σχέση και οι δύο σύντροφοι συμβάλουν στην ευημερία της, με τη λήψη αποφάσεων και την επίλυση των προβλημάτων που ανακύπτουν, με την ανάπτυξη οικειότητας και συντροφικότητας, με την εποικοδομητική επικοινωνία, με την συμμετοχή σε κοινά ευχάριστες δραστηριότητες, με τη θετική ανταπόδοση και τη θετική εκτίμηση του άλλου συντρόφου.

 

Επιπλέον, σε μια υγιή συντροφική σχέση, τα μέλη της σχέσης συνεχίζουν να διατηρούν επαφή με το ευρύτερο οικογενειακό και κοινωνικό τους δίκτυο προσφέροντας και λαμβάνοντας υποστήριξη.

 

Έτσι ένα ζευγάρι μπορεί να ανταπεξέλθει τόσο στους αναμενόμενους στρεσογόνους παράγοντες (π.χ. τη γέννηση ενός παιδιού) αλλά και τους μη αναμενόμενους στρεσογόνους παράγοντες (π.χ. ανεργία).

 

Συχνά όμως τα ζευγάρια δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν αποτελεσματικά στους στρεσογόνους παράγοντες που καλούνται να αντιμετωπίσουν. Η ανταπόκριση σε αυτούς επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες όπως οι προσωπικές δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζουν τα μέλη (π.χ. μια διαταραχή, ελλιπείς δεξιότητες επικοινωνίας, πεποιθήσεις για τις σχέσεις που διαμορφώθηκαν σε ένα δυσλειτουργικό οικογενειακό περιβάλλον, μη ρεαλιστικές προσδοκίες), οι αδυναμίες που μπορεί να εμφανίζονται στη σχέση (π.χ. ελλιπής ή μη ειλικρινής επικοινωνία, ελλιπής ανάπτυξη δεξιοτήτων επίλυσης συγκρούσεων ), οι διαθέσιμες πηγές υποστήριξης κ.α. Η αδυναμία του ζευγαριού να ανταποκριθεί σε αυτούς τους στρεσογόνους παράγοντες έχει ως επίπτωση τη βίωση αρνητικών συναισθημάτων, την συνακόλουθη αρνητικότητα απέναντι στον σύντροφο και την πτώση της ικανοποίησης από τη σχέση.

 

Στόχος της Γνωσιακής Συμπεριφοριστικής θεραπείας είναι να βοηθήσει το ζευγάρι να επιλύσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει και να διαχειριστεί με αποτελεσματικούς τρόπους τους παράγοντες εκείνους που συντελούν στην εμφάνιση των τωρινών προβλημάτων και τη συντήρησή τους. Επίσης, κατά τη διάρκεια της θεραπείας, εντοπίζονται και ενισχύονται τα δυνατά σημεία του ζευγαριού τα οποία θα συντελέσουν στην επίλυση των προβλημάτων. Η αποτελεσματική θεραπεία ζεύγους στοχεύει στην αυτοπραγμάτωση τόσο των μελών ξεχωριστά όσο και του ζευγαριού –ως οντότητα.

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Baucom, N., Epstein, N., La Taillad J., & Kirby, J. (2008). Cognitive behavioral couple therapy. In A. Gurman (ed) Clinical handbook of cognitive therapy. ΝΥ:The Guilford Press.
Baucom, N. & Epstein, N. (2003). Ενισχυμένη Γνωστική Συμπεριφοριστική θεραπεία ζευγαριών. Αθήνα: Πατάκης.